Wederom een berichtje van ons en zoals de titel al doet vermoeden zitten we in Costa rica. We zitten nu in en internet café te wachten op onze bus naar Manuel Antonio, een natuurpark.

De dag na ons laatste bericht hebben we inderdaad gekayakt en gesnorkeld. Het was erg gaaf om je kayak op een wit strand te trekken, je snorkel op te doen, 10 meter te zwemmen en vervolgens vissen in allerlei kleuren, vormen en grootten te zien. De mooiste volgens ons waren de paars-blauwe vissen met lichtgevende (waarschijnlijk reflecterende) lichtblauwe puntjes. Vervolgens zijn we via een mangrovebos teruggekayakt.
´s Avonds hebben we op advies gegeten bij Vanessa. Een huis met voor op de veranda 2 tafels met stoelen. Toen er een tiener kwam vragen wat we wilden eten gezegd dat we kip en kreeft wilden en dat Vanessa er maar wat van moest maken (Dat was het beste volgens onze tipgever). In onze ogen was Vanessa een grote negerin met een deegroller die volgens generatie oude recepten lekker zou koken. Het bleek echter dat Vanessa net onze bestelling had opgenomen. Terwijl we er zaten hebben we onze eerste en tot nu toe enige tropische bui te verduren gehad. Vanessa kon goed koken!
In het hostel kwamen we aan de praat met Sarah uit New Orleans. Zij ging de volgende dag surfen en wij na het gesprek dus ook. Bij de eerste plek waar we uit de boot gezet werden hielden de golven er per direct mee op. Onze boot was echter al uit het zicht dus het werd 3 uur dobberen voordat hij weer terug kwam. Halverwege kwam er wel een groepje dolfijnen langs op een meter of 20. Dat was wel cool en we haden natuurlijk alle tijd om ze te bekijken. We wilden toch graag nog iets anders doen dan liggen op onze gehuurde boards dus we hebben de beste man gevraagd ons eruit te zetten op wizard beach. De golven hier waren perfect. Het was alleen na de eerste golf richting strand voor Belinda en Sarah een hels karwei om door de branding weer terug te komen voor een tweede, derde, etc. golf. Toen we het na 1,5 uur voor gezien wilden houden bleek dat de golven aangezweld waren tot een goede 2,5-3 meter en het werd alleen maar meer. Eric is in 2 keer met zijn eigen en sarah´s plank naar het bootje gezwommen (is al dat gewaterpolo toch nog ergens goed voor) en sarah en Belinda zijn met de laatste plank over een slipperig modderpaadje naar het hostel gelopen.
De laatste dag op Isla bastimentos wilden we alle 4 de stranden aflopen. Dat zou een mooie hike zijn. Het had ´s nachts geregend dus het modderige paadje was nog gladder. Boven op de heuvel bij een stel hippies chocoladetruffels van eigengemaakte chocolade gegeten (erg lekker!). Op wizard beach (de eerste van de 4) konden we het pad naar de 2de beach niet vinden, protesteerden onze darmen en werden we toen we besloten hadden te blijven, opgegeten door zandvlooien/vliegen. Kortom we waren een stuk eerder thuis dan verwacht. Op de terugweg vergat Eric even hoe glad het was toen hij een mooie vogel zag. Het resultaat was een mooie uitglijder en een lachende Belinda.
´S avonds in Tio tom (hostel) weer meegegeten met het family dinner. Tom kan goed koken bewees hij ons voor de 2de achtereenvolgende avond. Daarna met de meeste gasten uit het hostel zitten afzakken met rum-cola. Vervelend!
Afgelopen zaterdag doorgereisd naar costa rica. De reis verliep voorspoedig. Het mooiste was dat we de grens letterlijk moesten overlopen. De brug was erg gammel n je moest goed uitkijken dat je de voeten op de balken zette en niet in de 15cm grote gaten ertussen. Na ons bleek dat ook vrachtwagens deze gammele brug over reden. Blijkbaar toch steviger dan gedacht.
De eerste 2 dagen in costa rica hebben we doorgebracht in Manzanillo. Een rustig caribisch stadje dat bekend staat om haar mooie rif. Dat klopt! Hier hebben we ook supermooi gesnorkeld en ook hier liep je gewoon vanaf het strand het water in en zette je op 10 meter van de kant je snorkel op. Top! ´s morgens met ons ontbijt kwamen er 3 toekans voorbij vliegen! Wat wil je nog meer? Na 2 dagen hadden we genoeg van het strand en zijn we met de bus van 5 uur doorgereisd naar tortuguero. Na een lange reisdag lagen we om 8 uur in bed. Na 8 uur slap weer om 4 uur opgestaan. We hadden om half 6 een toer door de jungle en andy, een indier die we hier hebben leren kennen, stelde voor om meteen maar de zonsopgang te bekijken en misschien een laatste schilpad (daar staat tortuguero om bekend) van het strand zien vertrekken. Mooie zonsopgang, geen schilpad, misschien was ons bed een beter idee geweest.
De jungle verkenden we per boot. Hier hebben we onze eerste luiaard (weliswaar alleen zijn luie r**t), spider monkeys, howlermonkeys, kaaimannen, diverse leguanen en hagedissen en heel veel vogels gezien. Was echt een supergave tocht en onze gids bleek enorm goed te zijn. Hij zag en hoorde allerlei dieren die wij na goed zoeken en met verrekijker soms pas zagen.
´s middags eerst een uilte geknapt in een hangmat en daarna het strand op. Je zag hier duidelijk de sporen van de groene schilpad. ´s avonds zouden we proberen om deze 180 kg zware beesten te vinden terwijl ze eieren legden. Omdat een fototoestel uit den boze is, doet eric bij de foto´s even voor hoe zoiets in zijn werk gaat.
De avond begon met een half uur in straf tempo over het strand lopen achter onze gids. Lange mouwen, lange broek en dichte schoenen betekent met deze temperatuur dus keihard zweten. Het schildpaddenverkeer was nog niet echt op gang gisterenavond en dus hebben we met meerdere groepen met gids bij 1 eierleggend vrouwtje gekeken. Echt gaaf. Eerst graaft ze een gat van 30 cm diep waarin ze zelf bijna helemaal verdwijnt en vervolgens met haar achterpoten nog eens 60-70cm dieper om haar eieren te leggen. Dit gebeurd in een trance, waardoor je er dus gewoon bij kunt gaan zitten kijken. Als het klusje geklaard is dan wordt de boel dichtgestort, harkt ze zichzelf terug naar zee en een dag of 10 later doet ze het kunstje weer opnieuw. 3 maand lang, zonder te eten. Gaaf!

Tot zover,
Hasta pronto!